Εμπιστεύσου τα συναισθήματά σου!

Ο νους σου συνεχώς προσλαμβάνει ερεθίσματα από το περιβάλλον και τους άλλους ανθρώπους. Τα ερεθίσματα αυτά δημιουργούν συναισθήματα που μπορούν να σου δώσουν πολύτιμες πληροφορίες: να σε προφυλάξουν από κακοτοπιές και να σε βοηθήσουν να ζήσεις μια ζωή με νόημα, τη δική σου ζωή με το δικό της μοναδικό νόημα. Κι εσύ ο συνετός και συγκρατημένος, αντί να λάβεις αυτές τις πληροφορίες

σοβαρά υπόψη, ούτε καν τις αντιλαμβάνεσαι γιατί έχεις χάσει την επαφή με τα συναισθήματά σου: όχι μόνο δεν τα εκφράζεις αλλά, τώρα πια, ούτε καν τα βιώνεις.

Βέβαια, δεν έχεις κι άδικο. Από μικρό παιδί σού μάθαιναν πώς να ακυρώνεις τα συναισθήματά σου. Ιδιαίτερα κάποια συναισθήματα όπως ο θυμός ή η ζήλεια ήταν τελείως απαγορευμένα. «Ένα καλό παιδί δεν ζηλεύει», «δεν είναι πρέπον να εκφράζεις τον θυμό σου, οι άλλοι θα πληγωθούν και δε θα σε αγαπούν» και αργότερα «ένας ενήλικας πρέπει να ελέγχει πάντα τα συναισθήματά του».
Κατάφερες, λοιπόν, να γίνεις ένας συγκρατημένος, καθωσπρέπει ενήλικας. Και πάγωσες τελείως το συναίσθημά σου.

Μην επιτρέπεις στους άλλους να σε πείθουν να κάνεις κάτι αν δεν νιώθεις καλά μ’ αυτό. Μην ακολουθείς το κοπάδι και οικειοποιείσαι τα συναισθήματα, τα πιστεύω ή τις δράσεις των υπολοίπων αν κάτι μέσα σου κλωτσάει. Εμπιστεύσου το συναίσθημά σου. Αν κάτι δε σου ακούγεται καλό, δε σε κάνει να νιώθεις καλά, τότε πιθανότατα δεν είναι καλό για σένα. Και δεν χρειάζεται να δικαιολογείσαι για το πώς αισθάνεσαι. Απλά πες: «όχι, ευχαριστώ» ή «είμαι απασχολημένος».

Άκου τα συναισθήματά σου! Κανείς δεν ξέρει, πιο καλά από σένα, ποιο είναι το καλό για σένα! 

Posted in: εαυτός,πληροφορίες,συναισθήματα