Νιώθεις θυμό και αδικία, συχνά αισθάνεσαι πως είσαι θύμα και κορόιδο για τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις που έχεις φορτωθεί. Χρειάζεται να συμμαζεύεις και να πλένεις (αντί να αράζεις
στον καναπέ με ένα περιοδικό στο χέρι), να υπακούς στο ‘’ανίκανο’’ αφεντικό σου
(αντί να του πετάξεις την παραίτηση στα μούτρα και να βροντήξεις πίσω σου την πόρτα),
να τρέχεις τα παιδιά στα φροντιστήρια και τις εξωσχολικές δραστηριότητες (αντί να
πας για καφέ με τους φίλους σου).
Κάθε ρόλος
που διάλεξες να παίξεις (του γονιού, του φίλου, του συντρόφου, του εργαζόμενου
κλπ) μαζί με τα οφέλη του έχει και τις αντίστοιχες υποχρεώσεις. Γιατί θεωρείς απόλυτα
φυσιολογικό το να απολαμβάνεις τα οφέλη των επιλογών σου αλλά όταν πρόκειται να
αναλάβεις τις ευθύνες σου παραπονιέσαι και γκρινιάζεις;
Αντιμετώπισε τις υποχρεώσεις και τις ευθύνες που ανέλαβες ως
μια επιλογή που έκανες.
Δεν είναι αδικία επειδή χρειάζεται να αναλαμβάνεις τις ευθύνες
των επιλογών σου. Μην νιώθεις θύμα επειδή ο ρόλος που επέλεξες να παίξεις εκτός
από τις ευχάριστες έχει και τις δύσκολες ατάκες.
Κάθε φορά που μια υποχρέωση σου φαίνεται αβάσταχτη,
υπενθύμισε στον εαυτό σου πως εσύ την
επέλεξες. Τότε, η δουλειά για την οποία παραπονιέσαι θα ξαναβρεί τις πραγματικές
τις διαστάσεις. Χωρίς δράματα και υπερβολές.
Γιατί γκρινιάζεις, λοιπόν; Αφού εσύ το επέλεξες!
Posted in: 
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου