Έχεις όνειρα. Μεγάλα όνειρα. Θέλεις να αναπτυχθείς, να αλλάξεις τις παλιές σου συνήθειες γιατί δεν είναι πια λειτουργικές, θέλεις να γνωρίσεις νέους φίλους που να σε εμπνέουν και να ταιριάζουν καλύτερα στον εξελιγμένο σου εαυτό. Και δουλεύεις σκληρά για να τα πετύχεις. Και περιμένεις πως οι δικοί σου άνθρωποι, οι άνθρωποι που σ’ αγαπούν, οικογένεια ή φίλοι, θα είναι στο πλάι σου και θα σε στηρίξουν σ’ αυτή σου την προσπάθεια. Προς μεγάλη σου έκπληξη, όμως, εκείνοι είναι αρνητικοί και συχνά επικριτικοί.
Νιώθεις πως σε κοιτούν με απαξίωση και προσπαθούν να υποτιμούν όποια προσπάθεια κάνεις. Σε αγκαλιάζουν δήθεν με κατανόηση όταν κάποια δυσκολία ή αποτυχία ανακόπτει την πορεία σου και σου λένε δήθεν με συμπόνια: «Σου τα ‘λεγα εγώ». «Τι στο καλό γίνεται εδώ;» αναρωτιέσαι. «Αφού υποτίθεται πως μ’ αγαπούν… Μήπως δε θέλουν να με δουν να πληγώνομαι και θέλουν να με προφυλάξουν; Ή μήπως κάνω κάτι λάθος εγώ;» Και να, οι ενοχές και τα πισωγυρίσματα.
Μην το παίρνεις, όμως, προσωπικά. Ο θυμός τους και η εναντίωσή τους μπορεί να είναι γιατί θέλεις να αλλάξεις ή να γνωρίσεις νέους φίλους που δεν τους μοιάζουν και απλά φοβούνται μήπως σε χάσουν. Η αρνητικότητα και η απαξίωση που σου δείχνουν είναι αυτό που νιώθουν για τον εαυτό τους επειδή οι ίδιοι δεν κυνηγούν τα δικά τους όνειρα και εσύ, με την τόλμη και το κουράγιο σου, τους υπενθυμίζεις την ατολμία τους.
Ωστόσο, προσοχή: μείνε μακριά από αυτούς τους ανθρώπους γιατί σου κλέβουν τα όνειρα. Και όσο πιο δεμένος είσαι μαζί τους τόσο πιο μακριά να κρατάς τα όνειρά σου από την επιρροή τους.
Εσύ πρέπει να προχωρήσεις. Να κυνηγήσεις αυτά που επιθυμείς. Να αποκτήσεις τη ζωή που θέλεις. Γιατί μόνο εσύ είσαι υπεύθυνος για τη δική σου πραγματικότητα. Μην παραδίνεις τη δύναμή σου σε κανέναν άλλον.
Posted in: 
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου