Μικρά «διαλείμματα σιωπής»…

Πότε ήταν η τελευταία φορά που κάθισες μόνος και ήσυχος, χωρίς να κάνεις τίποτε; Θα μου πεις πως δεν προλαβαίνεις… Μήπως, όμως, το αποφεύγεις;
Έχουμε συνηθίσει να αποφεύγουμε τη μοναξιά και την απραξία. Μας πιάνει πανικός και ψάχνουμε κάποιον να μιλήσουμε ή κάτι να κάνουμε. Φοβόμαστε πως η έλλειψη αντικειμένου απασχόλησης σημαίνει ότι δεν έχουμε αρκετά ενδιαφέροντα ή, πως είμαστε βαρετοί και οι άλλοι δε μας αγαπάνε.

Προσπάθησε να παραμερίσεις αυτό τον αβάσιμο φόβο και δοκίμασε να καθίσεις για λίγο ήσυχος χωρίς να κάνεις τίποτε, χωρίς να μιλάς σε κάποιον, χωρίς να ακούς μουσική. Να μείνεις μόνος για αρκετή ώρα, μόνος με τον εαυτό σου: στο σπίτι ή σε έναν μεγάλο περίπατο στην παραλία, στο δάσος ή στο πάρκο.
Τα όνειρά μας χρειάζονται χρόνο και χώρο για να ζωντανέψουν: για να ξεκαθαρίσουν, να πάρουν μορφή, να γίνουν εικόνες στη σκέψη μας και, κατόπιν, η πραγματικότητα που ζούμε. Διαφορετικά, θα σπαταλήσουμε το μεγαλύτερο κομμάτι της ζωής μας ζώντας τα όνειρα άλλων.
Κάνε, λοιπόν, μικρά διαλείμματα «μοναξιάς» στη ζωή σου. Αφιέρωσε λίγα λεπτά κάθε μέρα για να παρακολουθήσεις την αναπνοή σου, να νιώσεις τον ήχο της καρδιάς σου, να ακούσεις τον ψίθυρο των ονείρων σου. Για να ζήσεις (σ)τα όνειρά σου!

Posted in: διαλογισμός,μοναχικότητα,όνειρα,σιωπή